اشعار

خدا زمین و زمان را دوباره حیران ساخت           تمام شوکت خود را به شکل انسان ساخت

کـشیـد قـامت او را قـیـامتی بـرخاست           برای غارت دل ها سپاه مـژگان ساخت

ز اوج شـانـه او آسمـان به خاک افـتاد           رای هرسـر زلفش دلی پریشان ساخت

میان طاق دو ابـروی او گره انـداخـت           از آن دو تیغ گره خورده باد وطوفان ساخت

خــدا بــرای حــمــاســه دلاوری آورد

برای شیــر خــدا شیـر دیگــری آورد

نسیمی از تو وزید و زمین شکـوفـا شد           بهشـت در به در کـوچـه های دنـیـا شـد

برای این که به پای تو بال و پر بزنند           در ازدحـام مـلائـک دوبـاره دعـوا شـد

همان شبی که رسیدی مدینه یادش هست           نگاه کـردی و عـالـم پُـر از مـسیحـا شد

نــگـاه کـن که تــمـام دلـم طــلا گـردد

که گر اشاره کنی خـاک کـیـمـیا گردد

شکوه چشم تو هوش از  سر گـلها برد           زلالــی آمـدنـت آبـــروی دریــــا بـــرد

بهانه تو به صـحـرا کـشید مجـنـون را           کـشـیــد عـکـس تو و دودمان لیـلا برد

 شمایلی ز تو یوسف شبی به خوابش دید           حدیث روی تو گفت و دل از زلیخا بـرد

 قـســم بـه چــشـمــان مـسـت آهــوهــا           که گرد راه تو صبر ازتمام صحرا برد

 شکافت سـینه امواج سهمگین را بـاز           کسی که نـام تو را در کـنـار دریـا برد

قسم به مشک قسم به دلت که بی همتاست

خوشا به حال تو آقا که مادرت زهراست